Escribo isto ao fío do comentario feito no anterior escrito:
Á vista da normativa aplicable; neste intres é certo que os convenios de
colaboración asinados coas sociedades colaboradoras por parte da Consellería de
Medio Ambiente Territorio e Infraestruturas semellan non ter encaixe legal
algún. O que poderiamos preguntarnos é por qué eses convenios se fixeron e
manteñen no tempo sen corrixir esta situación. Cómpre recordar que foi ou vai
facer un ano, concretamente o primeiro día de pesca da tempada pasada, cando en
algún xornal dese día aparecía unha nova, escrito, artigo ou como se teña ou
queira chamarse, no que unha relación de sociedades de pesca e algunha outra
entidade relacionada coa actividade, amosaban o seu desacordo coa corrección
feita pola Dirección Xeral de Conservación da Natureza, no referente ao número
de permisos de pesca diarios concedidos a algunhas sociedades de pesca
asinantes dun convenio de colaboración. Entre esas sociedades ás que se lles
aplicou esa medida correctora estaban unhas cantas sociedades de caza e pesca.
Algúns felicitámonos por ver que, despois de moito tempo, alguén se atrevía a
corrixir unha situación que supoñíamos inxusta. Como as sociedades de caza
contratan gardaría, nós supoñíamos que as de caza e pesca poderían moi ben
argüír ter contratada esa gardaría para a pesca. Inda que sabemos da
imposibilidade de adicar o 100% do tempo a varias actividades distintas, no
caso das sociedades de caza e pesca, polo número de permisos dos que algunhas
desas sociedades gozaban, víamos abraiados como iso semellaba factible.
Tampouco se entende moi ben que se asinen convenios, e por tanto se
concedan recursos públicos, a entidades que teñan coma obxecto ou fins propios
dúas actividades sen relación algunha entre elas. Cómo podemos saber se os
recursos destinados a unha determinada actividade non son empregados noutra distinta?
Por exemplo os da pesca na caza ou viceversa. Existe algunha clase de control
por parte da administración? Sen entrar xa na propia idiosincrasia das
sociedades de caza. Na maioría desas sociedades non tódolos cidadáns temos
dereito a ser membros. Ou se é nado no concello, ou dentro do perímetro do
TECOR ámbito de actuación desa sociedade, ou estás alí empadroado, ou tés bens
inmobles, ou algún vencello familiar, senón non podes facerte socio, ou se
podes xa é cunhas condicións disuasorias. Por tanto, concedendo axudas públicas
a estas institucións con procesos de admisión discriminadores tamén se está incumprindo a Lei Orgánica 1/2002, de 22 de marzo, reguladora
do Dereito de Asociación que no seu artigo 4.5 di: Los poderes públicos no
facilitarán ningún tipo de ayuda a las asociaciones que en su proceso de
admisión o en su funcionamiento discriminen por razón de nacimiento, raza,
sexo, religión, opinión o cualquier otra condición o circunstancia personal o
social. Non obstante, dende concellos ata Deputacións e a propia Xunta de Galicia
repártense axudas públicas entre estas entidades. E o paradigma xa é cando unha
sociedade privada obtén dun organismo público o uso exclusivo, temporal ou
permanente, duns determinados bens ou recursos públicos, a través dun acordo
plenario dunha institución pública, para logo xestionalos cun interese
unicamente privado, discriminando mesmo na inscrición aos posibles
participantes, pois mesmo se impoñen unhas cotas máis onerosas para os non membros
da sociedade xestora ou organizadora.
Por iso escribín o anterior, porque houbo o que
eu entendín coma unha intención, un proxecto, mesmo unha necesidade de poñer
orde fronte ao inmobilismo destes derradeiros anos, pero semella que se quedou
en nada. Pode que o interese de algúns fortes, ou algúns fortes intereses,
entre eles os políticos, se estea impoñendo á legalidade vixente, mesmo á
evidente necesidade de corrixir multitude de eivas. En algún caso mesmo semella
que iremos a peor. Abonda con botarlle un ollada á nova chambonada que dende
Augas de Galicia nos están preparando co asunto dos caudais ecolóxicos. Semella
que se ignora, ou que con algún fin ou interese concreto se quere ignorar
adrede a Lei de Conservación da Biodiversidade. Pero todo o dito, e outras
curiosidades polo estilo, neste noso PAIS, xa fai tempo que deixaron ou
deberían ter deixado de ser novidade, de abraiarnos!!
Grazas polo comentario. Un saúdo.
Manolo, eu firmo contigo os dous artigos.
ResponderEliminarEntendo que si hai sociedades que fan e traballan, pero contanse cos dedos de unha man, e curiosamente, todas as que coñezo están en Coruña.
Falo de Lugo... se lle chamamos traballar polo río ir media maña coller catro plásticos arredor de unha ponte e o beneficio e caño libre nos permisos todo o ano xa me cuadra mais.
Pero todo se resume na nula importancia que a Administración lle da a pesca, se desaparecese esta era un problema menos. Como evitalo... tan sinxelo como limitar a cada pescador o disfrute de un coto (e vou ser xeneroso, non sei como me veu este ataque de magnanimidade) tres veces por mes ¡e xa está!
E claro o control por parte da administración, non entendo como un acto administrativo o pode desenrrolar en pleno seculo XXI o primeiro sirvechatos que asome na barra do bar donde se expiden permisos (ti eres cliente, hai coto, ti ves de fora, te fodes) Coño, a alguen se lle ocurriria que ese camareiro lle tramitara a xubilación?
En resumen, eu proporia o de Castela León alá polo 2000, a tomar viento toda prevenda de sociedades ¡e siguen tendo pesca igual!